இயந்திரமாக  வாழ்க்கை  சுற்றி  சுழல்கிறது ..
முன்பொரு காலத்தில் , வானளாவி  நின்ற  தெண்ணைமர ,
இளநீருக்க  ஏங்கி  கொண்டிருந்த  தருவாயில் ,
மனம்  தெளிந்திருக்க  வாய்ப்பில்லை ..,,
பரபரப்புடன் , அரைவேக்காடாய்  வந்து  சேரும்  பிஸ்ஸாவிற்காக ,
ஒரு  நல  காத்திருப்போம்  என்று !!
காலம் ..
மனிதனுள்  எத்தனை மாற்றங்களை  திணிக்கிறது..
கைநிறைந்த  கண்ணாடி  வளையலின்  சப்தம் ,
கார்போரேட்  கல்சரினுள்  ஒடுங்கி  விழும்  மாயம்  இன்று !!
வீட்டின்  நடுமுட்ரத்தில் , கயிற்ருக்கட்டிலில் ,
கால்  நீட்டி , நிமதியாய்  உறங்கி   எழுந்த  சுகம் ..
கடல்  போன்ற  வீடிருந்தும்  கிடைப்பதில்லை ..
பதட்டம்  நிறைந்த  சூழலின்  இடையே ..
உறவுகளும்  சிறு  புள்ளியாய்  மட்டும் ,,
எங்கோ  ஓர் மூலையில் , தள்ளப்பட்டிருக்கும் ...
நிஜ  மனித  சந்தோஷம்  கரைந்திடும்  சத்தத்திற்கு முன்பு ..
போலி  கௌவ்ரவமும் உடைந்து  தள்ளப்படும் , என்றாவது  ஓர்  நாள் ..
ஓர் வாழ்கை ..
கண்  சிமிட்டும்  நேரம் , களைந்து  விடும் ..
கலைந்த  பின்  கரைவதெதற்கு?!