வந்தோராய் வாழவைத்தது  போதும் தமிழா !
உனக்கென  வழக்காடு ,இனியும்  வாழ வைத்தால்
அடையாளம்  இழப்பாய்,அதிகாரம் விரட்டும்  உன்னை !
உடமை  இழந்தாய் , உணர்வையும்  இழந்தாய்
இனியும்  பணிந்தால்  உரிமையும்  இழப்பாய்   ..
இழக்காதே , உன் அடையாளத்தை ..
மண்ணில் வீழ்வாய்  எனினும் , விதையாய்  விதைந்து   விடு  தமிழா  ,
வேர்களாய்     புதியதொரு  தலைமுறை  பிறக்கட்டுமே  ..
கிளைகளாய்    நல்லதொரு  விடியலும்  படருமே.
விதியென்று  ஒன்றும்  இல்லை  தமிழா ,நாளை
உன்  சந்ததிகள் ,அகதிகளாய்   மாறாது நிற்க ,
வழியொன்று  கண்டுவிடுவாய் .
ஏறொன்று  தழுவி  வந்தாய் தமிழா
உன் வீரத்தின்  அழகுதனை  கொலைத்திடலாமோ !
குனிந்து    கூனுற்றையே  தமிழா  நிமிர்ந்து
நேர்பட  பாரடா    ,நீ  யாரென்று  உலகம்
அடையாளம்  கண்டுகொள்ளும் ..
பசியாற்றிய  கையும் , கொடுத்தே  பழகிய  நெஞ்சமும்  இனியும் சிலகாலம்  ஓய்வுறட்டும்
தமிழா , உன் அருமை  ஒன்றும் மொட்டல்ல ,
ஆணிவேராய்   நிர்க்கும்   ஆலமரமல்லவா ?!
குருதியும்  கொதிக்கிறது  தமிழா,
கைகள்   கட்டுண்டு  கிடக்கிறோம் ,பழியும்
துரோகமும்  முதுகை  பிளக்கின்ற  வரையில் ,
வேடிக்கை  பார்க்காதே  தமிழா, விழித்தெழு ..
நாளை  உனதென்ற  நம்பிக்கை கொள்வாய் , இனி
நாமும்  யாரென்று உரக்க சொல்லும்  தருணம்  இது
போராடி  வெல்வாய் ,போர்க்களம்  நமக்கொன்றும்  புதிதல்ல ..
ஒன்றுபட நிற்பாய் ,  நமக்கு நாமே  என்று !